Bluijssens Broek

Rond 1851 wordt het eerste huis van Bluijssens Broek gesticht door jonkheer Christiaan Diederik Emerens Johan Bangeman Huygens. Christiaan Diederik Emerens Johan Bangeman Huygens is geboren te Sint-Oedenrode op 31-10-1772 als zoon van Willem Vincent Bangeman Huygens en Catharina Constantina Huygens. Hij is als minister op 16-02-1815 te Maastricht getrouwd met Constantia Wilhelmina Vrijthoff, geboren op Maastricht op 03-03-1772 als dochter van Jan Bernard Vrijthoff en Jacquelina Hermanna Eleonora Hesselt van Dinter.

Op wikipedia lezen we het volgende over hem:

Bangeman Huygens was de zoon van Vincent Willem Bangeman, die onderkoopman was van de Vereenigde Oost-Indische Compagnie, en Catharina Constantia Huygens. Hij was minister plenipotentiaris van de Bataafse Republiek. Van 1797 tot 1807 minister plenipotentiaris van koning Lodewijk Napoleon Bonaparte te Kopenhagen. Nadien was hij werkzaam als staatsraad sectie Wetgeving en Algemene Zaken, minister plenipotentiaris en extra-ordinaris envoyé van de koning van Holland bij het hof van het Koninkrijk Westfalen te Kassel en wederom staatsraad sectie Marine en Oorlog. In 1810 werd hij aangesteld als requestmeester-generaal.

Van 1815 to 1825 was hij minister plenipotentiaris van Nederland voor de Hanzesteden te Hamburg en van 1826 tot 1830 extra-ordinaris envoyé en minister plenipotentiaris te Washington D.C.. De laatste positie bekleedde hij eveneens te Kopenhagen. In 1837 werd hij lid van de Ridderschap van Noord-Brabant.

Christiaan Diederik Emerens Johan Bangeman Huygens is op 29-03-1857 te Maastricht overleden en het huis wordt verkocht aan Jan Bluijssen, die het pand opnieuw opbouwde en diverse stallen en schuren eraan toevoegde. Jan Bluijssen woonde zelf in de Molenstraat en verpachtte de boerderij aan mensen die voor hem in dienst waren. Daarnaast wordt er rond 1878 aan de weg door Bluijssens Broek nog een nieuwe boerderij gebouwd, bewoond door Theodorus Mennen.

Van groot belang voor Asten was de aanwezigheid van de firma Antoon Bluijssen en zonen. Deze firma is opgericht in 1828 door Antoon Bluijssen (1782-1853) en tot grote bloei gekomen onder diens zoon Jan Bluijssen (1821-1897). De firma deed in textiel, boter en margarine waarvoor de fabrieken in het hart van Asten gebouwd werden. Later is er door Willem Bluijssen (1860-1907), zoon van Jan, een winkelketen opgezet die tussen 1891 en 1899 expandeerde tot 144 winkels in Nederland, België, Engeland en Schotland. En dan was er nog het landgoed Bluijssens Broek met een grote vooraanstaande boerderij.

Joannes (Jan) Bluijssen is geboren te Asten op 24-01-1821 als zoon van Antonie Bluijssen en Maria Catharina Coolen. Hij is op 06-08-1852 te Asten getrouwd met Anna Maria Josepha Adriana van den Dries, geboren te Woensdrecht op 05-10-1922 als dochter van Cornelis Guilhelmus van den Dries en Adriana Hendrica van Gils. Joannes (Jan) Bluijssen is op 26-03-1897 te Asten overleden en Anna Maria Josepha Adriana van den Dries is op 26-03-1899 te Asten overleden. Hiernaast een foto van Jan Bluijssen:

Na de dood van Anna Maria Josepha Adriana van den Dries kwam het landgoed Bluijssens Broek in 1900 in bezit van zoon Wilhelmus Joannes Franciscus Maria Bluijssen, geboren te Asten op 29-01-1860. Hij was eveneens woonachtig in de Molenstraat en hij draagt zijn bezit in 1903 over aan zijn broer Johannes Hermanus Severius Bluijssen, geboren te Asten op 22-10-1862. Hij is op 30-07-1889 te Geldrop getrouwd met Catharina Maria Brigida van den Heuvel, geboren te Geldrop op 11-07-1864 als dochter van Wilhelmus van den Heuvel en Paulina Kouwenbergh. Johannes Hermanus Severius Bluijssen woonde in het huis op de hoek Koningsplein-Julianastraat. (zie Julianastraat 2) Hiernaast een foto van Wilhelmus Joannes Franciscus Maria Bluijssen en Johannes Hermanus Severius Bluijssen:

Hieronder een stuk over Bluijssens Broek geschreven door G. Wijnen uit Helmond:

Tussen 1850 en 1860 werd door de drie gebroeders Bluijssen vennoten van de firma A. Bluijssen Hannes, Willem en Jan, een complex heide en woeste grond aangekocht. Dit complex van ongeveer 60 à 70 hectare lag aan beide zijden van de zandweg, die van Voordeldonk door het Gevlogt naar de later verharde weg van Asten naar Meijel liep. Voor de grond hebben zij zeker niet meer dan ƒ 50.- per hectare betaald. Van dit complex werd een gedeelte geleidelijk ontgonnen voor bouw- en weiland en het andere gedeelte werd voor bosbeplanting bestemd.
Door de stichting van voor die tijd grote gebouwen: woonhuis, stallen, schaapskooi en schuren aan beide kanten van de weg, ontstond de pachtboerderij "Bluijssens Broek" met een belangrijke veestapel: koeien, moalen (vaarzen), schapen, varkens, 2 à 3 ossen en gewoonlijk 3 paarden.
Het werk op de boerderij werd gedaan door knechten en meiden onder toezicht van een deskundige "baas", die elke zondag rapport uitbracht aan Jan Bluijssen en na diens dood aan zijn zoon Johan Bluijssen, grootvader van bisschop Jan Bluijssen.
Het was op deze boerderij, dat het eerst in Asten en omgeving een dorsmachine met paardentractie in gebruik werd genomen. Voor de familie Bluijssen en hunne gezinnen was het een prachtig ontspanningsoord en goed jachtterrein.
De weg van het dorp Asten naar Voordeldonk werd door de gemeente verhard als grindweg en de firma Bluijssen maakte van de weg van Voordeldonk tot Bluijssens Broek" een sintelweg.
Men kon het de heren Bluijssen en speciaal Jan Bluijssen, aanzien, hoe zij genoten als zij met hun pracht landauer (zie foto hieronder), bespannen met een raspaard, naar de mooie bezittingen reden.

Het spreekt vanzelf, dat belangrijke zakenrelaties en vrienden uit het hogere maatschappelijke en politieke leven, die een bezoek aan Asten brachten, in de gelegenheid werden gesteld een uitstapje te maken naar "Bluijssens Broek", waar ze door de eerste meid, die uitmuntend kon koken, met heerlijke 'Brabantse gerechten, rijkelijk besproeid met wijnen uit de vermaarde wijnkelder, verwend werden.
Toen in 1901, bij de verdeling van de boedel na de dood van mevrouw de Weduwe Bluijssen-van den Dries, bleek dat men een mand wijn vergeten had, werd deze naar "Bluijssens Broek" gebracht en werd een feestmaal aangericht, waarbij behalve de firmanten Willem en Johan Bluijssen, het kantoorpersoneel, waartoe ook schrijver dezes behoorde en de afdelingschefs uit de fabriek aanzaten. Het hoofdgerecht was heerlijke spekstruif, waarbij overvloedig van de vergeten wijn geschonken werd. Het was in de zomer en het feest duurde tot middernacht. Het afleggen van de circa 4 km naar Asten ging gepaard met vallen en opstaan en de volgende morgen om 9 uur was op het kantoor, waar normaal het werk begon om 8 uur, geen sterveling te zien. Sommigen hadden de wijn, ofschoon dat niet nodig was, nagemeten.
De boerderij werd voortreffelijk beheerd en het vee, zowel als de veldvruchten, werden herhaaldelijk door deskundigen uit verschillende delen van het land bewonderd.
Meerdere jaren achtereen werd een os gemest voor de paasveetentoonstelling. De os werd telkenjare op de tentoonstelling verkocht om de Luikenaren er met de paasdagen van te laten smullen.
In een bepaald jaar, omtrent de eeuwwisseling, werd een record bereikt: de paasos, die de eerste prijs met bijzondere vermelding in Luik behaalde, woog ruim 1.000 pond en werd verkocht voor duizend gouden francs, toen gelijk aan 480 gulden.
De os, bestemd voor Luik, werd van "Bluijssens Broek" door drie personen, waaronder de baas van "Bluijssens Broek", naar het dorp Asten bij een der firmanten voorgeleid, om zich nogmaals te laten bewonderen en verder naar het station Deurne geleid, waar hij werd ingeladen in een speciale veewagen, die hem rechtstreeks naar Luik bracht. De geleiders gingen mee, totdat de paasos zijn plaats op de tentoonstelling had ingenomen.
Een boer of een zakenman, die dit leest, zal direct het rendement van zulk een boerderij in twijfel trekken en in het algemeen met recht.
Jan Bluijssen heeft dit probleem opgelost. Een dorpsvriend van hem vroeg hem eens: "Heer, ge moet op het "Broek" elk jaar toch wel n'n hoop toegeven". Jan Bluijssen antwoordde: "Toch nie. Frits, het "Broek" brengt 4% op, mer dan reken ik er 2 voor pleizier".
Bij de verdeling van de boedel van de weduwe Bluijssen-van den Dries (zie boven) werd Johan Bluijssen eigenaar van "Bluijssens Broek", waartegenover hij het erfdeel van zijn vrouw, Catharina van den Heuvel, in de firma A. Bluijssen Zonen had ingebracht.
Bij de gedwongen liquidatie van de firma A. Bluijssen Zonen in 1907 werd, na enige vergeefse pogingen om het landgoed buiten de boedel te houden, "Bluijssens Broek" openbaar verkocht en de opbrengst op grond van hoofdelijke aansprakelijkheid aan de boedel toegevoegd.

De firma Bluijssen gaat in 1907 failliet: 400 werknemers werkloos, waarvan 100 in Asten. De Bluijssens verdwijnen uit Asten. In de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant van 12-08-1907 verkoopt Johannes Bluijssen het vee en in dezelfde krant van 10-10-1907 het landgoed Bluijssens Broek:

Het landgoed komt in bezit van de 'Maatschappij tot aan en verkoop van Onroerende Goederen Waldemar te Helden' en de pachtboerderij van de Bluijssens komt in 1918 in bezit aan Jacobus Zonneveld en vervolgens in 1924 in bezit van Johannes Verhoeven.

De schuur van de pachtboerderij aan de andere zijde van de straat, die in 1885 bijgebouwd is, wordt in 1922 omgebouwd tot woning en wordt gekocht en bewoond door Francis van Bussel.

Daarna volgen in 1924 en 1933 nog nieuwe woningen en het aantal huizen in Bluijssens Broek is hiermee opgelopen tot vijf.

Onder in de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant van 18-02-1928 verzoeken de bewoners van Voordeldonk om verbetering van de weg door Bluijssens Broek en rechts in dezelfde krant van 03-09-1931 de uitbreiding van het electrische net naar Bluijssens Broek.

Laatst bijgewerkt op 21 mei 2018, 12:10:48