Voormalig huis G1374

Het restant van bouwland G827 krijgt, nadat er het huis met kadasternummer G1046 op is gebouwd (zie Wolfsberg 8), kadasternummer G1045. Het wordt in 1871 verkocht aan Antoni Loomans getrouwd met Helena Bouwmans en in 1876 verkocht aan wever Josephus van Brussel. In het noordelijke deel wordt een huis met kadasternummer G1374 gebouwd, zijn tuin krijgt kadasternummer G1375 en de restant van het bouwland met kadasternummer G1376 wordt verkocht aan Elisabeth van Heugten, weduwe Peter Linders (zie Wolfsberg 8).

Josephus van Brussel is geboren te Asten op 14-05-1842 als zoon van Godefridus van Brussel en Francisca van Gerwen (zie Voormalig huis G640 en G641). Hij is als wever op 07-05-1869 te Asten getrouwd met Johanna Maria van de Mortel, geboren te Asten op 14-01-1839 als dochter van Franciscus van de Mortel en Catharina van de Cruijs (zie Voormalig huis F429). In het bevolkingsregister van Asten over de periode 1869-1879 heeft het huis nog geen huizingnummer:

Josephus (Jobke) van Brussel is zouaaf geweest (zie foto rechts van de Astense zouaven, staande als tweede van rechts). Bij wikipedia en uit een krantenartikel in Trouw van 16-09-2016 lezen we het volgende over de zouaven:

In het Nederlands taalgebied is het regiment Zuavi Pontifici, "Zouaven van de Paus", het bekendst. Dit bestond uit katholieke vrijwilligers die onder de regering van paus Pius IX de Kerkelijke Staat verdedigden tegen de aanvallen van Victor Emanuel II, koning van Italië, en diens bondgenoot Giuseppe Garibaldi, een antiklerikaal liberaal-nationalist. Deze paus had een oproep aan de gehele katholieke wereld gedaan om jonge, ongehuwde mannen te zenden om hem bij te staan teneinde de dreigende verwoesting van Rome te voorkomen. De snit van hun uniformen was bijna gelijk aan die van de Franse zouaven, zij het dat tuniekjasje en broek waren uitgevoerd in grijs met rode biezen. Als hoofddeksel droegen de pauselijke troepen een kepie, een fez werd gezien als te islamitisch voor de katholieke strijders. Ze hadden veelal baarden, steunden op een stok en waren gekleed in ballonvormige, harem-achtige broeken en schuins weglopende jassen met passementen bestikt. Opzij droegen zij een sabel, op het wankel hoofd een verrassend klein petje. In totaal kende het regiment 11.000 man, waaronder 3181 Nederlanders (het merendeel), 2964 Fransen, 1634 Belgen (voornamelijk Vlamingen), 700 Italianen en 500 Canadezen. Van 1861 tot 1866 probeerden de zouaven Garibaldi's troepen te verjagen of binnenlandse onlusten te onderdrukken. Eind 1866 werden de Franse troepen, die tot dan de zouaven hadden ondersteund, uit Rome weggehaald, waarna het aantal Italiaanse aanvallen steeg. Hierop waren de Fransen genoodzaakt om weer troepen te sturen naar Italië. De Franse legers en de zouaven versloegen Garibaldi op 5 november 1867 te Mentana, wat de situatie zou doen stabiliseren tot in 1870, wanneer Frankrijk zijn troepen terug riep, omdat het zojuist de oorlog had verklaard aan Pruisen.

In dagblad De Tijd van 10-02-1868 haalt men geld op voor de Pauselijke Zouaven en zodra er geld in het spel is, dienen de oplichters zich aan, zoals valt op te maken uit het artikel in de Noord-Brabanter van 19-07-1869:

Op de onderstaande foto ontvangen de zouaven op 25-04-1870 de pauselijke zegen op het Sint Pietersplein in Rome:

Na de val van het Tweede Franse Keizerrijk op 1 september 1870, had Italië niets meer te vrezen. Op 20 september 1870 had de inname van Rome plaats. Een dag later werd het pauselijk leger ontbonden en werden de soldaten huiswaarts gestuurd.

De zouaven, rooms-katholieke jongemannen die tussen 1861 en 1871 vrijwillig naar Rome waren afgereisd om de kerkelijke staat te verdedigen tegen de troepen van Guiseppe Garibaldi, de grote eenmaker van Italië, raakten hun nationaliteit kwijt nadat ze zonder verlof vooraf in vreemde krijgsdienst hadden gediend. Vechten voor een buitenlandse mogendheid viel niet te rijmen met de loyaliteit die van een staatsburger werd verwacht.

Blijkbaar heeft Josephus van Brussel zijn nationaliteit behouden, want hij vervult vanaf 1874 een functie als nachtwaker.

Net als zijn vader Godefridus (Goort) en grootvader Johannes (Jan) was Josephus (Jobke) van Brussel nachtwaker ofwel klepperman in Asten en diende van 1874 tot 1908, (zie onderstaand artikel in de krant de Zuid-Willemsvaart van 10-10-1908 en foto).

Bij wikipedia lezen we het volgende over de klepperman:

Een klepperman, klapperman of klapwaker is een nachtwacht die in vroeger tijden met klep, een apparaatje vergelijkbaar met een ratel, de ronde deed en daarbij ook riep hoe laat het was. Ook fungeerde hij in veel plaatsen als brandwacht en dorpsomroeper. Met het klepperapparaat, een hamer aan een korte, houten steel die als een bel heen en weer werd gezwaaid, maakte hij een luid en indringend geluid bij brand.

Ook over de periode 1879-1890 woont Josephus van Brussel met zijn gezin in het huis met dan huizingnummer D30:

Johanna Maria van de Mortel is op 30-01-1880 te Asten overleden en Josephus van Brussel is te Asten op 06-08-1880 hertrouwd met Martina Jansen, geboren te Asten op 30-03-1842 als dochter van Johannes Jansen en Maria Hoebergen (zie Voormalig huis B384).

In 1885 heeft Josephus van Brussel ook nog een dag in de gevangenis gezeten voor een klein vergrijp:

Ook over de periode 1890-1900 en in de periode 1900-1910 wonen zij in het huis met achtereenvolgens huizingnummer D32 en D34:

Martina Janssen is op 24-04-1904 te Asten overleden en Josephus van Brussel is op 15-11-1907 te Asten voor een derde maal getrouwd met Antonetta van Aalst, geboren te Lierop op 23-02-1863 als dochter van Martinus van Aalst en Anna Maria Bukkems.

Nadat Josephus (Jobke) van Brussel in 1909 met zijn beroep als nachtwaker is gestopt, wordt zijn zwager Johannes (Jan) van Aalst, geboren te Lierop op 28-10-1866 als zoon van Martinus van Aalst en Anna Maria Bukkems, nachtwaker. Hij woont in bij zijn zus Antonetta van Aalst op de Molenweg 1 in Asten. Johannes (Jan) van Aalst is op 18-03-1944 te Asten overleden.

Josephus van Brussel verhuist in 1908 naar het ouderlijk huis van zijn vrouw A78 (zie Voormalig huis G1725) en verkoopt het huis in 1908 aan Hendrikus van Bussel. Josephus (Jobke) van Brussel is op 01-10-1913 te Asten overleden.

Hendrikus van Bussel is geboren te Asten op 10-09-1848 als zoon van Franciscus van Bussel en Anna Maria Kusters. Hij is als arbeider / wever op 17-04-1885 te Asten getrouwd met Francisca Hoebergen, geboren te Asten op 11-08-1857 als dochter van Petrus Johannes Hoebergen en Johanna van Bussel. Ook in de periode 1910-1920 wonen zij in het huis met huizingnummer D29:

Door het spelen met vuur ontstaat er brand in de hooimijt van Hendrikus van Bussel, zoals bericht in de krant de Zuid Willemsvaart van 04-05-1912.

Hendrikus van Bussel is op 29-11-1916 te Asten overleden en Francisca Hoebergen vertrekt naar 's-Hertogenbosch en is aldaar op 27-04-1935 overleden.

Antonius Arnoldus Beks, geboren te Mierlo op 02-12-1884 als zoon van Petrus Beks en Johanna Maria van Vlerken, is de nieuwe bewoner van het huis. Hij is als arbeider te Helmond op 14-02-1916 getrouwd met Jacoba van den Berg, geboren te Bakel op 23-06-1890 als dochter van Willem van den Berg en Hendrica Smits. Zij verhuizen in oktober 1918 naar Geldrop; Antonius Arnoldus Beks is op 29-08-1959 te Geldrop overleden en Jacoba van den Berg is op 29-07-1973 te Geldrop overleden.

In het huis komt wonen Adrianus Hubertus Frie, geboren te Helmond op 02-11-1873 als zoon van Hendricus Wilhelmus Frie en Maria Catharina Rooijackers. Hij is als metaaldraaier op 18-04-1904 te Helmond getrouwd met Elisabeth Francisca Boers, geboren te Helmond op 29-12-1880 als dochter van Johannes Jacobus Boers en Ardina Bogaers.

Aan het einde van de periode verhuizen zij naar D46 en het huis wordt daarna verkocht aan en bewoond door Johannes van den Eijnden, geboren te Asten op 09-03-1854 als zoon van Martinus van den Eijnden en Hendrica Mennen. In het bevolkingsregister van Asten over de periode 1910-1920 woont hij vanaf 1920 samen met zijn zusters Geertruda Cornelia en Johanna Maria, broer Hendrikus en neef Martinus wonen zij in het huis met huizingnummer D29:

Ook in de periode 1920-1930 wonen zij in het huis met huizingnummer D1, ook bekend staand als Wolfsberg 2:

Johannes van den Eijnden en Geertruida Cornelia van den Eijnden verhuizen rond 1926 naar het nevenstaande nieuw gebouwde huis (zie Voormalig huis G1375). Hendrikus van den Eijnden, geboren op 14-11-1859 te Asten als zoon van Martinus van den Eijnden en Hendrica Mennen en zijn zuster Johanna Maria van den Eijnden blijven ook over de periode 1930-1938 in het huis op Wolfsberg 2 wonen:

Johanna Maria van den Eijnden is op10-11-1940 te Asten overleden en Hendrikus van den Eijnden is samen met zijn zus Geertruida Cornelia naar Gemert verhuisd en op 04-02-1953 te Gemert overleden.

Vanuit Sengers Broek 1 komt rond 1942 Gerardus Marinus van den Broek, geboren op 21-12-1897 te Someren als zoon van Cornelis van den Broek en Francisca van Horik, in het huis wonen. Hij is op 11-05-1928 te Asten getrouwd met Johanna Maria Bukkems, geboren te Asten op 16-02-1902 als dochter van Antonie Bukkems en Helena Maria Koolen.

In de krant de Zuid-Willemsvaart van 02-02-1944 meldt Gerardus van den Broek dat hij zijn portefeuille is verloren:

Het huis heeft in de Tweede Wereldoorlog schade opgelopen en hun zoon Cornelis Johannes (Cor) van den Broek, geboren te Asten op 10-11-1930, is door een vreselijk ongeluk bij een Duits bombardement op 24-12-1944 te Asten gewond geraakt en op 24-10-1947 te Nijmegen als gevolg daarvan overleden (zie Voormalig huis E1597).

Het huis is in 1954 gesloopt en op de plaats is in 1956 een nieuw huis gebouwd met als huidige adres Wolfsberg 2.

Overzicht bewoners

Wolfsberg 2