Wolfsberg

De Wolfsberg is een oud gehucht ten zuiden van de dorpskern van Asten dat in de loop der tijd aan de dorpskern is vastgegroeid. Het wordt al in de 15^e eeuw genoemd in archiefstukken, waarvan hieronder twee voorbeelden:

Asten Rechterlijk Archief folio 17 verso; 14-10-1464:
Lenart Jan Stoetboems heeft opgedragen aan Jan Wijnricszoon van der Kyevytsvlaessen twee lopens rog jaarlijckse erfpacht op Onze Lieve Vrouwedag te gelden. Deze pacht had Lenart voortijds gekocht van Jan Geldenszoon van Uden en welke men jaarlijcks geldt uit zijn huis, hofstad en hove in de Wolsberch, ene zijde Jan Pauwelszoon, die men heet Scaffelt, andere zijde de straat.

Asten Rechterlijk Archief folio 118 verso; 29-08-1471:
Jan Gheldenszoon van Uden heeft verkocht aan Meys Peterszoon van Weert 3 lopen rog erfpacht uit zijn huis, hofstad ende huef daarbij en aangelegen in de Wolsberch, ene zijde Willem van Pulle, andere zijde de straat. Vrij behalve de cijns en 2 lopen rog erfpacht.

Ook de Bergweg, de huidige verbindingsweg van de Wolfsberg met Voordeldonk is onderdeel van de Wolfsberg en ligt ook in beide buurtschappen. Voor 1900 had deze weg de naam Langhstraet (ook wel Langestraet of Langstraet genoemd) en komt als zodanig ook voor in oude archieven:

Asten Rechterlijk Archief 55 folio 4; 03-02-1473:
Henric Art Hannenzoon heeft opgedragen (6 jaar lang) aan Jan Henric Moelendickzoon was een stuk land aan gheen Langestraet, ene zijde Pouwel Verbeersdonck, andere zijde Heyn Kersmeker. Te weten om 4 peters die Jan voerschreven aan Henrick geleend had en om 8 lopens rog die Jan jaarlijks op Onze Lieve Vrouwedag betalen zal aan Henrick en om een voeder torfs tsiaers eens te leveren ende met vorwarden toe ghedaen soe wanneer dat Henric voerschreven coempt ten eynde van den ses jaren ende reyckt Jannen voerschreven weder en ut sijn vyer peters dan sal Henric wederom sijn hant slaen aen ende erfve ende nyet eer ende dat gheloeven dese voerschrevene malckander te hauden ende te volleysten ende te voldoen.

In de 17^e eeuw woonden er families die later de naam Voermans, van de Loverbosch en van Weert aannamen. Daarnaast waren er twee hoeven in eigendom van de Heren van Asten, die door lokale boeren werden beheerd. De oudste hoeve met de naam 'Hulterman' of later hoeve 'de Wolfsberg' wordt al in vroege 17e-eeuwse documenten genoemd en de familie Slaats en diens nazaten boerden er van 1733 tot 1874. De andere hoeve met de naam 'de Polder' liggende op de grens met Heusden, wordt eind 17^e eeuw in gebruik genomen en van 1716 tot 1902 heeft de familie Kerkers er gewoond.

Over de naam Wolfsberg, die op veel plaatsen in Nederland voorkomt, doen twee verklaringen de ronde. De ene verklaring heeft te maken met het dier wolf en is het een toponiem van een heuvel waar wolven voorkwamen. De andere verklaring heeft betrekking op het feit dat op die plaats een galg gestaan heeft en dat de wolf een onderdeel is van die galg. De verhalen worden het best toegelicht in twee krantenartikelen in de Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant van 18-11-1933 en van 04-02-1933:

In oudere akten uit de 15^e tot de 17^e eeuw zien we dat ook de naam Wolsberch of Wolsberg wordt gebruikt, zoals ook is te lezen uit onderstaande acte1:

Bossche Protocollen, 1536, folio 157: Eerwaerde Heere ende Meester Everardt van Ravensteijn presbytere, Licentiaet in den rechten, Officiael des bisdoms, ende Canonick Graduaet der Cathedrale kercke deser stadt sHertogenbossche, eenen jaerlicke erffelicken chijns van sess gulden, carolus gulden gemeijnlick genoempt, twintich penningen en stuvers gemeijnlick genoempt, off de werde daer voor in anderen goeden gelde ten tijde der betalinge binnen der stadt sHertogenbossche gemeijnlick cours ende loop hebbende, elcken gulden gerekent, ende thien gelijcke stuvers. Te betalen alle jaers erffelick in den hoochtijde van Drije Coningen dach, ende binnen der voorschreven stadt vrij van alle beden ons heeren des hertogs, exactien, subventien, thiende twintichste, honderste, mindere ende meerdere penningen, commeren ende lasten gewoonlijcke, ongewoonlijcke ingestelt, ende alnoch naemaels ingestelt te worddene, egeene lasten uijtgescheijden te leveren ende te vergelden, van ende uijt een stuck ackerlants drije lopensaten Lants off daerontrent begrijpende, gelegen in de parochie van Asten, ter plaetssche genoempt Wolsberch, off Loverbosch, tussen erffenisse der erffgenamen Claes van Heze, aen d'een zijden ende tusschen erffenisse der erffgenamen Diercx van de Hoichten aen d'ander zijden, alnoch van ende uit een stuck ackerlants, twaelff lopensaten lants oft daerontrent begrijpende gelegen inde parochie voorschreven ter plaetsse genoempt aen de dijck, tussen erffenisse Willems van Bussel aen beijde zijden, welcken voorschreven chijns Peeter Geerarts Janss van Woenssel, als man ende momboir van Marijken zijnen huijsvrouwe dochtere wijlen Diercx Schenck, als zijnde dezelve Marijken eenige erffgename van wijlen Peeterken haere eenige sustere, erffelick opgedragen hadde den voorschreven heeren ende meesteren Everarden van Ravensteijn presbitere, licentiaet inde rechten ende canonick graduaet van Sint Jans Evangelisten kercke deser stadt, prout in litteris, wesende vander date den acht ende twintichsten dach der maendt aprilis, int jaer ons heeren duijsent zesshondert ende zesthien, heeft hij wittelick ende erffelick opgedragen ende overgegeven mits desen, Jannen sone wijlen Jans Vrients Artss simul cum dictis litteris, aliis, et jure, ende mit drije jaeren achterstellen van desen chijns verschenen ende onbetaelt staende, ut dicebat et effestucando, gelovende de voorschreven heere opdragere super omnia et habenda ratum servare omnes obligationem et impetitionem ex parte sui deponere testes Absloons ende Doijenbraeck, datum den naestlesten decembris anno xvi-c ende xxiiii-tich.

Voor de naam Wolsberg is tot dusverre geen verklaring te geven en dus worden de bovengenoemde beschrijvingen aangehouden. In de 17^e eeuw staan er ongeveer 38 huizen in de Wolfsberg voornamelijk liggend aan de doorgaande weg van Asten naar de Peel, die destijds dichtbij de Wolfsberg lag. De naar schatting 200 bewoners bleven vaak de buurt getrouw en ook de meeste huwelijken vonden tussen de bewoners uit het gehucht plaats. Meestal hadden ze grote gezinnen, waarvan altijd wel enkele kinderen op jonge leeftijd overleden.

Vrijwel iedere bewoner was in die tijd landbouwer en had zijn akker en weiland rondom de Wolfsberg en worden toponiemen genoemd als Loverbosch, den Dungen en Heesakkers. Om het grondgebied uit te breiden werd in die tijd op kleine schaal de Peel ontgonnen en werden de stuifzanden bij de Wolfsberg, 'de Bergen' genaamd, bebost. De hoeven, 'de Hulterman' en 'de Polder', die door de kasteelheren in pacht werden gegeven, hebben daarbij een belangrijke rol gespeeld.

In de loop der tijd onderscheiden we rond 1830 vijf buurten binnen het gehucht Wolfsberg:

• Kleine Loverbosch, gelegen op de noordoostelijke grens met het gehucht Voordeldonk.
• Wolfsberg Dorpszijde, gelegen in het Noorden en grenzend aan het dorp Asten inclusief de Wolfsbergsche Beemdstraat en de zijde van de Wolfsbergsche Kerkstraat.
• Wolfsberg, het deel gelegen in het zuiden en door de kleine Aa begrensd met Heusden inclusief de Wolfsbergsche Kerkstraat.
• Wolfsbergsche Hoek, gelegen in het oostelijke deel en grenzend aan het gehucht Voordeldonk
• Wolfsbergsche Heide, gelegen in het zuidoostelijke deel en grenzend aan het gehucht Voordeldonk en Heusden en bevat delen van de Bergweg en Polderweg.

Dit wordt het best weergegeven op de kadasterkaart van 1832 waar de verschillende buurten in het gehucht Wolfsberg zijn weergegeven:

Op basis van deze vijf buurten van de Wolfsberg is de bewoningsgeschiedenis ingedeeld en het betreft dan ruim 50 huizen, waarvan de ligging aan de hand van het onderzoek van Theo Meulendijks is vastgesteld. Hieronder is de kaart te zien waarin met zwart de huisnummers voor 1800 vergeleken en aangevuld zijn met de kadasternummers van 1832 in blauw:

De gekleurde huizen (groen staat voor cijnsplichtig aan de heer van Asten) betreffen huizen van voor 1800. De witte huizen zijn de nieuwe huizen en omdat huizen minder voor landbouw werden gebruikt, zijn er ook huizen opgedeeld of stallen tot woning omgebouwd. In de registers komen we dan ook steeds meer beroepen als herbergier, wever en timmerman tegen.

De hieronder weergegeven topografische kaarten van de Wolfsberg van 1850, 1900, 1940 en 2010, geven de ontwikkelingen van de Wolfsberg in die periode weer:

Uit de kaarten blijkt dat de Wolfsberg altijd een druk bevolkte buurt is geweest, in 1875 is er sprake van meer dan 300 inwoners en tot 1940 zijn de veranderingen nog klein. Pas na de Tweede Wereldoorlog, waarin veel huizen in de Wolfsberg door bombardementen zijn getroffen, zijn de veranderingen groot. Aan de noordzijde is het aan het dorp Asten vastgegroeid en de aanleg van de Heesakkerweg (N609) heeft het gehucht Wolfsberg aan de zuidzijde begrensd.

Die druk bevolkte buurt had ook gevolgen en in de tot in het begin van de 20^e eeuw rietgedekte lemen huizen waren vatbaar voor vlammen. Sinds 1858 ligt het gehucht Wolfsberg aan de verbindingsweg van Heeze door de Peel naar Limburg en is er, mede in verband met de ontginningen, sprake van druk verkeer. In de Noord-Brabanter van 15-07-1858 wordt hierover bericht:

Toentertijd was bijna de helft van de huizen herberg en er braken door overmatig drankgebruik geregeld gevechten uit. Ook zijn er de nodige tafelpartijen, meestal om een beëindigde liefde, die nog tot in de 20^e eeuw hebben plaatsgevonden en waarbij de marechaussee nog regelmatig aan te pas moest komen. De Peel- en Kempenbode van 19-12-1894 bericht over een gevecht en het Eindhovensch Dagblad van 22-10-1918 over een tafelpartij:

Door de aanleg van de weg veranderden ook de beroepen van de bewoners en we zien dan ook dat smederijen, timmerwerkplaatsen, weverijen, bakkerijen en slagerijen hun plek in de Wolfsberg vinden en ook dat beroepen als klompenmaker, schoenmaker, koopman, voerman en dakdekker hun ingang vinden.

Het kon er ook stil zijn zoals onderstaand sfeerbeeld van Asten bij mist in de krant de Zuid-Willemsvaart van 29-11-1902:

'Cuppes meule' lag op de grens van het dorp met de Wolfsberg en 'Bet Saert' (Elisabeth van Schaijk) en 'Peer Boerkamps' (Peter Boerekamps) woonden destijds op de Wolfsbergsche Kerkstraat. Naast die Wolfsbergsche Kerkstraat hadden de straten in de Wolfsberg nog meer namen; de doorgaande weg van Asten naar Heusden heette de WolfsbergscheStraat, de weg tussen de Wolfsbergsche Kerkstraat en de Wolfsbergse Straat heette de Wolfsbergsche Beemdstraat, de weg naar de Logten de Wolfsbergsche Molenweg, de weg naar Voordeldonk had als naam de Langhstraet en de weg naar hoeve de Polder werd de Groote Peelweg genoemd.

In de Zuid-Willemsvaart van 05-07-1929 heeft de gemeenteraad van Asten besloten om deze straten van een nieuwe naam en adres te voorzien:

Met die huisnummers van 1929 is het nog één stap naar de huidige situatie en dat is de hernummering en die vond rond 1960 plaats. Elk adres in de Wolfsberg met bebouwing uit de 18^e eeuw of ouder kent dus vijf nummergevingen:

• huisnummer uit de tijd van het huizenquohier van 1736-1803
• kadasternummer uit 1832 en een mogelijk vervolg daarop uit de kadastrale legger
• huizingnummers uit het bevolkingsregister die elke 10 jaar wijzigden
• adres bij de vaststelling van de nieuwe straatnamen in 1929
• rond 1960 aangepast adres, dat veelal overeenkomt met het huidige adres

Op de onderstaande kaart uit 2018 is de huidige situatie weergegeven en zijn de huizen gebouwd tussen 1850 en 1900 groen omcirkeld en die tussen 1900 en 1940 oranje omcirkeld:

Wat is er nu nog overgebleven van die dichtbevolkte buurt met die rietgedekte huizen en soms veel rumoer en dan weer de stilte. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de Wolfsberg flink geleden door zowel Duitse als geallieerde bombardementen. Hieronder een foto van Engelse militairen gelegerd in de buurt van de Wolfsberg in oktober 1944:

Als we eerlijk zijn is er vooral in de laatste jaren veel verdwenen en opgeofferd aan de vooruitgang. Toch zijn er nog sporen te vinden van het oude Wolfsberg en met deze bewoningsgeschiedenis kunnen we dit terugvinden. De Wolfsberg kent nog ruim 30 vooroorlogse woningen, waarvan er 5 uit de 19^e eeuw stammen. Een pentekening van Jacob Wilhelm van Helden, gemaakt rond 1910, laat de boerderijen op het Wolfsbergsche hoekje zien:

Hieronder een kaart uit het einde van de 19^e eeuw van de Wolfsberg, waarvan de straat door de Wolfsberg de Wolfsbergsche Straat wordt genoemd, de weg naar de kerk toe heet de Wolfsbergsche Kerkstraat, de weg naar de Logten noemde men de Wolfsbergsche Molenstraat, de weg naar Voordeldonk de Langhstraet en de weg naar hoeve de Polder de Groote Peelweg:

Overzicht van de huizenquohiernummers, kadasternummers en huizingnummers per gehucht:

Voormalig huis G1374

Het restant van bouwland G827 krijgt, nadat er het huis met kadasternummer G1046 op is gebouwd (zie Wolfsberg 8), kadasternummer G1045. Het wordt in 1871 verkocht aan Antoni Loomans getrouwd met Helena Bouwmans en in 1876 verkocht aan wever Josephus van Brussel. In het noordelijke deel wordt een huis met kadasternummer G1374 gebouwd, zijn tuin krijgt kadasternummer G1375 en de restant van het bouwland met kadasternummer G1376 wordt verkocht aan Elisabeth van Heugten, weduwe Peter Linders (zie Wolfsberg 8).

Josephus van Brussel is geboren te Asten op 14-05-1842 als zoon van Godefridus van Brussel en Francisca van Gerwen (zie Voormalig huis G640 en G641). Hij is als wever op 07-05-1869 te Asten getrouwd met Johanna Maria van de Mortel, geboren te Asten op 14-01-1839 als dochter van Franciscus van de Mortel en Catharina van de Cruijs (zie Voormalig huis F429). In het bevolkingsregister van Asten over de periode 1869-1879 heeft het huis nog geen huizingnummer:

Josephus (Jobke) van Brussel is zouaaf geweest (zie foto rechts van de Astense zouaven, staande als tweede van rechts). Bij wikipedia en uit een krantenartikel in Trouw van 16-09-2016 lezen we het volgende over de zouaven:

In het Nederlands taalgebied is het regiment Zuavi Pontifici, "Zouaven van de Paus", het bekendst. Dit bestond uit katholieke vrijwilligers die onder de regering van paus Pius IX de Kerkelijke Staat verdedigden tegen de aanvallen van Victor Emanuel II, koning van Italië, en diens bondgenoot Giuseppe Garibaldi, een antiklerikaal liberaal-nationalist. Deze paus had een oproep aan de gehele katholieke wereld gedaan om jonge, ongehuwde mannen te zenden om hem bij te staan teneinde de dreigende verwoesting van Rome te voorkomen. De snit van hun uniformen was bijna gelijk aan die van de Franse zouaven, zij het dat tuniekjasje en broek waren uitgevoerd in grijs met rode biezen. Als hoofddeksel droegen de pauselijke troepen een kepie, een fez werd gezien als te islamitisch voor de katholieke strijders. Ze hadden veelal baarden, steunden op een stok en waren gekleed in ballonvormige, harem-achtige broeken en schuins weglopende jassen met passementen bestikt. Opzij droegen zij een sabel, op het wankel hoofd een verrassend klein petje. In totaal kende het regiment 11.000 man, waaronder 3181 Nederlanders (het merendeel), 2964 Fransen, 1634 Belgen (voornamelijk Vlamingen), 700 Italianen en 500 Canadezen. Van 1861 tot 1866 probeerden de zouaven Garibaldi's troepen te verjagen of binnenlandse onlusten te onderdrukken. Eind 1866 werden de Franse troepen, die tot dan de zouaven hadden ondersteund, uit Rome weggehaald, waarna het aantal Italiaanse aanvallen steeg. Hierop waren de Fransen genoodzaakt om weer troepen te sturen naar Italië. De Franse legers en de zouaven versloegen Garibaldi op 5 november 1867 te Mentana, wat de situatie zou doen stabiliseren tot in 1870, wanneer Frankrijk zijn troepen terug riep, omdat het zojuist de oorlog had verklaard aan Pruisen.

In dagblad De Tijd van 10-02-1868 haalt men geld op voor de Pauselijke Zouaven en zodra er geld in het spel is, dienen de oplichters zich aan, zoals valt op te maken uit het artikel in de Noord-Brabanter van 19-07-1869:

Op de onderstaande foto ontvangen de zouaven op 25-04-1870 de pauselijke zegen op het Sint Pietersplein in Rome:

Na de val van het Tweede Franse Keizerrijk op 1 september 1870, had Italië niets meer te vrezen. Op 20 september 1870 had de inname van Rome plaats. Een dag later werd het pauselijk leger ontbonden en werden de soldaten huiswaarts gestuurd.

De zouaven, rooms-katholieke jongemannen die tussen 1861 en 1871 vrijwillig naar Rome waren afgereisd om de kerkelijke staat te verdedigen tegen de troepen van Guiseppe Garibaldi, de grote eenmaker van Italië, raakten hun nationaliteit kwijt nadat ze zonder verlof vooraf in vreemde krijgsdienst hadden gediend. Vechten voor een buitenlandse mogendheid viel niet te rijmen met de loyaliteit die van een staatsburger werd verwacht.

Blijkbaar heeft Josephus van Brussel zijn nationaliteit behouden, want hij vervult vanaf 1874 een functie als nachtwaker.

Net als zijn vader Godefridus (Goort) en grootvader Johannes (Jan) was Josephus (Jobke) van Brussel nachtwaker ofwel klepperman in Asten en diende van 1874 tot 1908, (zie onderstaand artikel in de krant de Zuid-Willemsvaart van 10-10-1908 en foto).

Bij wikipedia lezen we het volgende over de klepperman:

Een klepperman, klapperman of klapwaker is een nachtwacht die in vroeger tijden met klep, een apparaatje vergelijkbaar met een ratel, de ronde deed en daarbij ook riep hoe laat het was. Ook fungeerde hij in veel plaatsen als brandwacht en dorpsomroeper. Met het klepperapparaat, een hamer aan een korte, houten steel die als een bel heen en weer werd gezwaaid, maakte hij een luid en indringend geluid bij brand.

Ook over de periode 1879-1890 woont Josephus van Brussel met zijn gezin in het huis met dan huizingnummer D30:

Johanna Maria van de Mortel is op 30-01-1880 te Asten overleden en Josephus van Brussel is te Asten op 06-08-1880 hertrouwd met Martina Jansen, geboren te Asten op 30-03-1842 als dochter van Johannes Jansen en Maria Hoebergen (zie Voormalig huis B384).

In 1885 heeft Josephus van Brussel ook nog een dag in de gevangenis gezeten voor een klein vergrijp:

Ook over de periode 1890-1900 en in de periode 1900-1910 wonen zij in het huis met achtereenvolgens huizingnummer D32 en D34:

Martina Janssen is op 24-04-1904 te Asten overleden en Josephus van Brussel is op 15-11-1907 te Asten voor een derde maal getrouwd met Antonetta van Aalst, geboren te Lierop op 23-02-1863 als dochter van Martinus van Aalst en Anna Maria Bukkems.

Nadat Josephus (Jobke) van Brussel in 1909 met zijn beroep als nachtwaker is gestopt, wordt zijn zwager Johannes (Jan) van Aalst, geboren te Lierop op 28-10-1866 als zoon van Martinus van Aalst en Anna Maria Bukkems, nachtwaker. Hij woont in bij zijn zus Antonetta van Aalst op de Molenweg 1 in Asten. Johannes (Jan) van Aalst is op 18-03-1944 te Asten overleden.

Josephus van Brussel verhuist in 1908 naar het ouderlijk huis van zijn vrouw A78 (zie Voormalig huis G1725) en verkoopt het huis in 1908 aan Hendrikus van Bussel. Josephus (Jobke) van Brussel is op 01-10-1913 te Asten overleden.

Hendrikus van Bussel is geboren te Asten op 10-09-1848 als zoon van Franciscus van Bussel en Anna Maria Kusters. Hij is als arbeider / wever op 17-04-1885 te Asten getrouwd met Francisca Hoebergen, geboren te Asten op 11-08-1857 als dochter van Petrus Johannes Hoebergen en Johanna van Bussel. Ook in de periode 1910-1920 wonen zij in het huis met huizingnummer D29:

Door het spelen met vuur ontstaat er brand in de hooimijt van Hendrikus van Bussel, zoals bericht in de krant de Zuid Willemsvaart van 04-05-1912.

Hendrikus van Bussel is op 29-11-1916 te Asten overleden en Francisca Hoebergen vertrekt naar 's-Hertogenbosch en is aldaar op 27-04-1935 overleden.

Antonius Arnoldus Beks, geboren te Mierlo op 02-12-1884 als zoon van Petrus Beks en Johanna Maria van Vlerken, is de nieuwe bewoner van het huis. Hij is als arbeider te Helmond op 14-02-1916 getrouwd met Jacoba van den Berg, geboren te Bakel op 23-06-1890 als dochter van Willem van den Berg en Hendrica Smits. Zij verhuizen in oktober 1918 naar Geldrop; Antonius Arnoldus Beks is op 29-08-1959 te Geldrop overleden en Jacoba van den Berg is op 29-07-1973 te Geldrop overleden.

In het huis komt wonen Adrianus Hubertus Frie, geboren te Helmond op 02-11-1873 als zoon van Hendricus Wilhelmus Frie en Maria Catharina Rooijackers. Hij is als metaaldraaier op 18-04-1904 te Helmond getrouwd met Elisabeth Francisca Boers, geboren te Helmond op 29-12-1880 als dochter van Johannes Jacobus Boers en Ardina Bogaers.

Aan het einde van de periode verhuizen zij naar D46 en het huis wordt daarna verkocht aan en bewoond door Johannes van den Eijnden, geboren te Asten op 09-03-1854 als zoon van Martinus van den Eijnden en Hendrica Mennen. In het bevolkingsregister van Asten over de periode 1910-1920 woont hij vanaf 1920 samen met zijn zusters Geertruda Cornelia en Johanna Maria, broer Hendrikus en neef Martinus wonen zij in het huis met huizingnummer D29:

Ook in de periode 1920-1930 wonen zij in het huis met huizingnummer D1, ook bekend staand als Wolfsberg 2:

Johannes van den Eijnden en Geertruida Cornelia van den Eijnden verhuizen rond 1926 naar het nevenstaande nieuw gebouwde huis (zie Voormalig huis G1375). Hendrikus van den Eijnden, geboren op 14-11-1859 te Asten als zoon van Martinus van den Eijnden en Hendrica Mennen en zijn zuster Johanna Maria van den Eijnden blijven ook over de periode 1930-1938 in het huis op Wolfsberg 2 wonen:

Johanna Maria van den Eijnden is op10-11-1940 te Asten overleden en Hendrikus van den Eijnden is samen met zijn zus Geertruida Cornelia naar Gemert verhuisd en op 04-02-1953 te Gemert overleden.

Vanuit Sengers Broek 1 komt rond 1942 Gerardus Marinus van den Broek, geboren op 21-12-1897 te Someren als zoon van Cornelis van den Broek en Francisca van Horik, in het huis wonen. Hij is op 11-05-1928 te Asten getrouwd met Johanna Maria Bukkems, geboren te Asten op 16-02-1902 als dochter van Antonie Bukkems en Helena Maria Koolen.

In de krant de Zuid-Willemsvaart van 02-02-1944 meldt Gerardus van den Broek dat hij zijn portefeuille is verloren:

Het huis heeft in de Tweede Wereldoorlog schade opgelopen en hun zoon Cornelis Johannes (Cor) van den Broek, geboren te Asten op 10-11-1930, is door een vreselijk ongeluk bij een Duits bombardement op 24-12-1944 te Asten gewond geraakt en op 24-10-1947 te Nijmegen als gevolg daarvan overleden (zie Voormalig huis E1597).

Het huis is in 1954 gesloopt en op de plaats is in 1956 een nieuw huis gebouwd met als huidige adres Wolfsberg 2.

Overzicht bewoners

Wolfsberg 2